Anneke Nieuwveld schrijft (2001):

Opa Nieuwveld was er één van 12 kinderen. Toen hij ter wereld kwam was hij een min mannetje (ondergewicht) maar de enige die de Spaanse griep overleefde (ik begrijp zelf de term Spaanse griep niet, want die zou vooral geheerst hebben na de eerste wereldoorlog. Zelf had ik begrepen dat alle kinderen al overleden waren tussen 1870 en 1880). Daarna geen ziektebeelden meer, zover ik weet.

Hij had in Gouda een bloeiend schildersbedrijf. op zijn 50ste ging hij met pensioen. Er was in die dagen nog geen pensioenvoorziening, maar hij had kennelijk genoeg op de bank om het toch voor gezien te houden. Volgens de verhalen vond hij het niet zinnig om in Gouda te blijven ("Waar doen ze het van...") en de hele familie vertrok naar Den Haag. Er werd een huis gekocht in de Geraniumstraat (182), een huis op stand.

Bram moest kennelijk zijn geld goed beleggen, want hij kocht ook nog 7 huizen op de Laan van Meerdervoort in het stuk tussen de Laan van Eik en Duinen en het Pomonaplein. In 1942 of 1943 moest de familie bestaande uit mijn grootvader, grootmoeder en tante Cathrien naar elders vertrekken, het huis aan de Geraniumstraat werd gevorderd door de Duitsers. Ze vertrokken naar Culemborg en woonden daar in de Goilberdingenstraat 4.

Rond de Kerstdagen kwamen ze naar Den Haag en logeerden bij tante Lien. Op Kerstochtend ging de familie naar de kerk en tijdens de dienst werd oma Nieuwveld onwel en overleed ter plaatse. Ik kan me dat nog goed herinneren, tenminste de schrik van mijn vader en moeder met kerst.

Van mijn oma herinner ik me niet veel, opa Bram was zeer duidelijk de baas in huis. Ik heb verschillende keren in Culemborg gelogeerd en ook bij oom Janus aan het Raam in Gouda. Hij had geen huisje, maar beslist een "huis"; flink groot. op zolder had oom Janus zijn bedrijf; diverse mensen werkten aan lange tafels om sigaren te maken. Er waren ook extra ramen gemaakt, leek mij heel bijzonder in die tijd.
Na de oorlog, terug uit Culemborg in Gouda kocht opa Bram zich in in het Regentenhuis; een particulier en zeer gerenommeerd bejaardenhuis (bejaardentehuizen zoals nu bestonden toen niet).

Hij kreeg daar een zeer ruime kamer en alle verzorging. Alles had hij geregeld vóór het zijn kinderen te vermelden. Ze waren zeer geschokt en ondersteboven, want de éénmalige som van f50.000,= voor verzorging tot zijn dood was voor die dagen een ongehoorde prijs. Gelukkig heeft hij er nog jaren van kunnen genieten.