Bert, vernoemd naar overgrootvader L.J., begon zijn leven als een energiek kereltje dat zijn aanwezigheid duidelijk kenbaar maakte. Toen hij kon lopen, was de wereld van hèm, althans dat wou hij graag. Toen hij begonte praten, waren zijn eerste woordjes, tot ontzetting van zij n ouders die hem zo devoot verzorgden, Maleis. Zijn dierbare broertje werd door hem in de wie g met zijn gietertje.

Toen hij eenmaal had leren lezen, verslond hij boeken. Het was heel sneu om, als hij 's morgens vroeg wakker werd en in zijn "Old Shatterhand" wilde gaan lezen, te moeten ontdekken dat Vader ermee naar bed was gegaan.

Toen hij 13 jaar oud was moest hij naar Holland, alleen. Hij werd in Groningen liefderijk opgevangen in huis bij Opa, oma en tante Bep Smit. Dit huis aan de Reitdiepkade 7, hoek Westersingel is in de oorlog per ongeluk gebombardeerd. De familie kwam met de schrik vrij. Naderhand is er op die plek een flatgebouw verschenen waar oom Ab en tante Zus Smit nog geruime tijd hebben gewoond.

Bert doorliep de Handelsschool en ging naar Rotterdam om economie te studeren. Hij kwam in huis bij de heer en mevrouw ten Have.

De oorlog gooide roet in het eten; Bert probeerde nog naar Engeland te komen, maar dat mislukte. Hij moest onderduiken en maakte kennis met Jaentje en haar familie.

Bert kreeg na de oorlog een goede baan bij de Nederlandse Bank, eerst in Amsterdam, later in Rotterdam. geleidelijk aan kwam er een geniepige gewrichtsreuma opzetten, die hem steeds meer pijn gaf en in zijn bewegingen kwam hinderen. ook andere kwalen plaagden hem.

Moed en wilskracht hebben er in belangrijke mate toe bijgedragen dat hij, ondanks beperkingen, nog steeds weet te genieten van het leven met Jeanne en de kinderen, en andere dierbaren.